Μια πληθωρική βιξίνα επιδίδεται σε μια σόλο συνεδρία, με τις καμπύλες της να τονίζονται από ένα μωβ παιχνίδι. Τα λαχταριστά περιουσιακά της στοιχεία και το παχουλό ντεριέ της επιδεικνύονται καθώς απολαμβάνει τον εαυτό της, αφήνοντας τους θεατές αιχμαλωτισμένους από τον ακατέργαστο αισθησιασμό της.