Mijn onverzadigbare verlangen naar ebbenhouten vriendinnen maakt me wild. Hun gekreun ontsteekt mijn passie en ik bevredig ze gretig. Kleren vormen geen barrière voor ons plezier en hun orgasmes laten me hunkeren naar meer.
Terwijl ik door de deur stapte, sloten mijn ogen onmiddellijk mijn ebbenhouten vriendin op, lagen verleidelijk uitgestrekt op de bank. Haar heerlijke rondingen waren nauwelijks te bedwingen door haar kleding, haar gekreun van verwachting galmde door de kamer. Ik kon haar aantrekkingskracht niet weerstaan, haastte me mijn jasje en maakte een beeline voor haar. Haar gekreun werd luider toen ik haar uitkleedde, waardoor haar wulpse vorm zichtbaar werd. De aanblik van haar, glinsterend van verlangen, was genoeg om mijn passie te doen ontbranden. Ik nam haar in mijn armen, met ferme in haar rijdend. Haar gemoedelijke genot zwierfde door de ruimte, een symphonieus genot dat alleen maar groter was dan mijn verlangen. Ik nam in elke positie een verscheidenheid van genot, ik lokte een verscheidenheid aan genot uit haar lichaam, tot een hoogtepunt van genot. Haar kreun bereikte een hoogtepunt, onder een hoogtepunt van haar genot, haar climax, haar genot bereikte climax en kreunen bereikte haar ultieme bevrediging. De bevredigingen bereiktensing, de ultieme beloning, de symfonie van Astriendo, de ultieme bevreesing.
Loading comments