Όταν χτυπάει μια καταιγίδα, ο θετός γιος βρίσκει παρηγοριά στην αγκαλιά της θετής μαμάς του. Τα σώματά τους μπλέκονται, οι πλούσιες καμπύλες της αγκαλιάζουν το σκληρό καβλί του. Τον εξυπηρετεί με ανυπομονησία, με την επιδέξιη πίπα της να οδηγεί σε μια παθιασμένη συνάντηση και εκρηκτικό φινίρισμα.